Yıllardır anoreksiya ile mücadele ediyor. Adının açıklanmasını istemiyor. Şu anda bir klinikte tedavi görüyor ve kendi düşüncesine göre bu hastalığa nelerin yol açtığını artık ifade edebiliyor:
“Bence kısmen sosyal medyadan kaynaklanıyor. Çünkü orada herkes çok zayıf ve bu bir güzellik ideali gibi sunuluyor. Ama aynı zamanda ailevi nedenlerin de rolü olduğunu söyleyebilirim. Bu nedenler ya hastalığı başlattı ya da katkıda bulundu.”
2003 yılında, 10–17 yaş aralığında yaklaşık 3.000 kız çocuğu ve genç kadın yeme bozukluğu nedeniyle hastanede yatarak tedavi gördü. 2023’te bu sayı neredeyse 6.000‘e ulaştı. Uzmanlara göre bu artışın nedenleri arasında pandemi dönemi ve okulların kapanması, çocuklarıyla yeterince ilgilenemeyen stresli ebeveynler ve sosyal medyanın etkisi var. TikTok gibi platformlar, aşırı zayıf kadın ve kız bedenlerini yücelten görüntülerle dolu.
Erkeklerde yeme bozukluğu farklı şekilde görülüyor
Erkek çocuklar ve yetişkin erkeklerde yeme bozukluğu yaşayanların sayısı 20 yılda neredeyse yarıya indi. 2023’te yaklaşık 820 erkek hasta kaydedilirken, 2003’te bu sayı 1.560’tı.
Bununla birlikte erkeklerde yeme bozukluğu çoğu zaman fark edilmiyor. Çünkü hastalık farklı şekilde kendini gösteriyor. Münihli psikolog Luisa Frinter’e göre erkeklerde genellikle “kusursuz” görünümlü, fazla yağı olmayan kaslı bir vücut hedefleniyor. Bu erkek güzellik ideali özellikle sosyal medyada yaygınlaşıyor.
Uzmanlara göre “kas bağımlılığı”nın uyarı işaretleri arasında vücutla aşırı derecede ilgilenme, beslenme ve egzersizi katı şekilde kontrol etme, sosyal hayattan çekilme bulunuyor. Hastalık veya sakatlık durumunda bile antrenmana ara verilmemesi, zorlayıcı bir davranışa işaret edebilir. Diğer uyarı sinyalleri arasında ruh hali değişimleri, sinirlilik veya yemek konusunda kontrol kaybı korkusu yer alıyor.
Zaten ruhsal olarak hassas olan çocuk ve gençler için bu durum ağır sonuçlar doğurabiliyor. Peki, ebeveynler çocuklarını güçlendirmek için ne yapabilir?
Dr. Oliver Fricke:
“Yeme bozukluklarında özellikle önemli olan, kız çocuklarına baştan değerli olduklarının hissettirilmesi. Yani yalnızca başardıkları şeylere ya da yerine getirdikleri beklentilere göre değil, çocuk oldukları için değerli olduklarını bilmeleri gerekir. Bu, çocukları ve gençleri hem hayattaki strese hem de sosyal medyadaki baskılara karşı daha dirençli hale getirir.”
