18.yıl yemeğinde bir araya gelen dostlar gece 2’ye kadar doyasıya yedi, içti ve eğlendi.
Yemekli buluşmadan memnun olup olmadığını sorduğumuz eski bir program yapımcımız, “Ben sizleri özledim, yemek bahane” cevabını verdi.

Bu arada hala öğrenemediklerimizle de yaşamaya devam ediyoruz. Nedir bu? Söz verip gelmeme. Bunun için bir telefon bile etmeyi akıl edememe alışkanlığımız hala sürüyor. Sorumsuz bir alışkanlık. Çünkü ayırtılan yere göre yemek siparişi verildiği biliniyor. Gelinmediğinde ısmarlanmış yemeğin parasını ya katılımcılar ya da organize edenler ödemek zorunda. Hoş olmayan bu yaşam anlayışımız değişir mi? Şimdilik umut yok. Çünkü en zor değişen insanın yaşam anlayışı.

Bununla ilgili hazırladığımız programı yarın dinleyebilirsiniz.