Örneğin ebeveynler bir montu 4 veya T-Shirt’i 2 Euro aylık ödeyerek kiralayabiliyor. Bu kiralama alış fiyatını çıkardığında kıyafet kiralayanda kalıyor. Daha önce kullanılmamış veya yırtılmamışsa geri gönderiliyor ve temizlenip bakımı yapıldıktan sonra bir aileye daha kiraya veriliyor.

Kiralık eşyalara yönelik eğilim, özellikle çevreciler tarafından üretimde kullanılan suyu, kimyasal madde kullanımını azaltma yaşam anlayışından kaynaklanıyor. Bu nedenle kiralık modellerinin sayısının artmasına en çok doğa koruyucuları seviniyor.

Bunlardan birisi Kai Nebel. Bu alanda eğitim yapan Nebel, ortalama bir pamuk Jeans’ın maliyetini şöyle hesaplıyor. Bir kilo pamuğun yetiştirilmesinde 6 ile 30 bin ton arasında su kullanılıyor. Bir Jeans’ın üretiminde havaya 15 kilogram CO2 salınıyor. Bundan başka her Jeans’ın içinde 500 ile 600 gram renklendirici, tuz, yardımcı maddeler gibi üretim için gerekli olan kimyasallar bulunuyor. Bu zararlılarla içiçe üretim yapan işçiler de buna dahil edilmeli. Bir de akarsulara, doğaya akıtılan atıklar var. İşte kullandığımız 800 gramlık Jeans bu.

Bir de buna Jeansların binlerce kilometre yol kat ettikten sonra alışveriş mağazalarına geldiğini eklemeli.

Alman Çevre Dairesi verilerine göre zehirli tarım ilaçlarının yüzde 25’i pamuk gibi doğal elyaf tarımında kullanılıyor.

"Az tüketip çok kullanmak"
Reutlingen yüksek okulundan Kai Nebel, hr-info’ya yaptığı açıklamada, kıyafetlerin daha iyi kullanılmasıyla ilgili reçetesini şöyle açıklıyor:

 „Burada önemli olan uzun süre kullanmaktır. Az tüketmek, uzun süre giymek ve artık hoşumuza gitmiyorsa isteyene vermek. Dolaplarımız kullanmadığımız kıyafetlerle dolu. Malzeme ve enerji tüketimiyle karşılaştırıldığında bu bilançonun oldukça ağır olduğu ortaya çıkar.”