2023’te Alman olmayan tam zamanlı çalışanların brüt aylık kazancı 3.034 euro olurken, Alman çalışanlar ortalama 3.945 euro kazandı. Mesleki deneyim ve dil gibi farklar hesaba katıldığında bile %6’lık ciddi bir ücret açığı kalıyor.

Bu tablo, yıllardır “eşit işe eşit ücret” sloganı atan sendikalar için aslında bir başarısızlık karnesi. 

Ver.di sendikası, ücretin pasaport veya doğum yeriyle bağlantılı olmaması gerektiğini söylese de, bu sözler çoğu zaman kağıt üzerinde kalıyor. Sendika, yalnızca bazı örnek toplu sözleşme mücadelelerini öne çıkarıyor ama milyonlarca göçmen kökenli çalışan hâlâ düşük ücretlere mahkûm.

Eleştirmenlere göre asıl sorun, sendikaların önceliklerini kaybetmesi. Ücret şeffaflığı ve toplu sözleşme kapsamını genişletmek için gerçek bir baskı mekanizması oluşturmak yerine, sorunu raporlarla dile getirmekle yetiniyorlar. Bu da şirketlerin düşük ücret politikasına devam etmesine zemin hazırlıyor.

Çözüm yalnızca istatistik yayımlamak veya farkı “teşhis etmek” değil, bu farkı kapatacak somut adımlar atmaktan geçiyor: daha yaygın toplu sözleşmeler, şirketler üzerinde denetim ve göçmen işçilerin örgütlenmesine gerçek destek. Aksi halde bu fark, gelecek yıllarda da değişmeyecek.