Zengin ile fakir arasındaki makasın açılıp açılmadığı Korona krizinden önce bile tartışılıyordu.

Korona krizinden önce bile Almanya'da zengin ve yoksul arasındaki uçurumun genişleyip genişlemediği tartışılıyordu. Şimdi daha da açılmasından ve yoksulluk çukuruna yuvarlanılmaktan korkuluyor.

"Para beni hiçbir zaman ilgilendirmedi. Her şeyimi burada sahip olduğum fikirlere yatırıyorum ” diyor bir yatırımcı. Hiç şüphe yok ki o sahip olduğu multi milyonluk firmasıyla toplumsal servetin yarısından fazlasına sahip olan yüzde 10’luk nüfusun içinde yer alanlardan birisi.

En az 22.800 euro net varlığa sahip orta sınıf arasında sayılan Almanların yaklaşık yüzde 40'ı dahil çoğunluğun önemli ölçüde daha azıyla yetinmesi gerekiyor. Çoğunlukla paralarını çalışan veya serbest meslek sahibi olarak kazanıyorlar.

Almanların yüzde 16'sı yoksulluk riski altında
Bölgesel farklılıkların olduğunu unutmamak lazım. Peki Almanlardan yüzde 15 daha az ücret alan göçmenler ve daha önce de düşük ücret alanlar? Tek başına çocuk yetiştirenler ve nüfusun doğrudan yoksulluk tehdidi altında yaşayan kesimi? Almanların yüzde 16’sı yoksulluk tehdidi altında.

Önceleri işsiz olanlar yoksul olurlardı. Bu gün ise her dördüncü kişi düşük ücret sektöründe çalışıyor. Fark çalışmaya rağmen yoksul.

Tam gün çalışan insanlar bağışlanan gıdalarla yaşıyor, kullanılmış kıyafetler giyiyor ve sosyal kuruluşlarda ucuza satılan mobilya arıyor. Çalışanların yüzde 9’undan fazlası yoksulluk içinde yaşıyor. Bu miktar tek kişi için net 1.136 Euro. Peki bunun sorumlusu kim?

Kapitalist sistemin kapı kulu olarak başbakanlığa getirilen Sosyal Demokrat Gerhard Schröder, Yeşilci Joschka Fischer ve sendikalar. Tabi ki, seslerini çıkarmayan çalışanlar da bunun içinde.

Schröder sözü edilen yoksulluk politikasını 2003 yılında şu sözlerle başlattı: Devlet yardımlarını kısıtlayacağız, kişisel sorumlulukları destekleyecek ve her birinden daha fazla bireysel çaba talep edeceğiz.”